دزی پرامین برای چه کسانی مفید نیست؟

دزی‌پرامین، داروی ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای قدیمی، در درمان افسردگی، بهبود تمرکز، دردهای نوروپاتیک و سندروم روده تحریک‌پذیر نوع اسهالی (IBS-D) مؤثر است. با این حال، توصیه میشود در دردهای مزمن غیرعصبی، بی‌خوابی خالص، اضطراب خالص، تحریک‌پذیری بالا، بیماران دو قطبی و IBS با یبوست،تشنج و صرع مصرف نشود. انتخاب این دارو باید با توجه به نوع اختلال، ویژگی‌های فردی و تیپ شخصیتی (اینیاگرام و MBTI) صورت گیرد. این مقاله مروری عملی و بالینی بر کاربردها و محدودیت‌های دزی‌پرامین ارائه می‌دهد.

پیشگویی خودکامبخش

همانی می‌شوی که فکر می‌کنن هستی

۱ مرداد, ۱۴۰۴ دکتر پرویز علی وردی 0

اثر پیگمالیون یکی از پدیده‌های مهم روان‌شناسی است که نشان می‌دهد انتظارات دیگران چگونه می‌توانند واقعیت درونی و عملکرد بیرونی ما را شکل دهند. این اثر، نمونه‌ای از پیش‌گویی خودتحقق‌بخش است؛ یعنی وقتی دیگران باور دارند که ما توانمند، باهوش یا دوست‌داشتنی هستیم، ما نیز به‌تدریج همان را در خود تجربه می‌کنیم. در این مقاله، ضمن مرور مفهوم علمی این پدیده، نمونه‌هایی از تأثیر آن در روابط آموزشی، خانوادگی، درمانی و عاشقانه بررسی شده‌اند تا نشان داده شود چگونه نگاه دیگران می‌تواند سازنده یا ویران‌گر باشد.

سیستم عصبی، ترس، استرس و بقا: از آمیگدالا تا عصب واگ

وقتی تهدیدی حس می‌کنیم، آمیگدالا مثل یک نگهبان مخفی، آژیر خطر را به‌سرعت به صدا درمی‌آورد و بدن را برای «جنگ یا گریز» آماده می‌کند. این پاسخ فوری، ما را از خطرات نجات داده، اما اگر مداوم فعال بماند (مثل اضطراب مزمن)، به آرامی روان و بدن ما را می‌فرساید.
نظریه پلی‌واگال به ما یاد می‌دهد که کلید واقعی سلامت روان و کیفیت روابط، توانایی بازگشت از حالت دفاعی به «حالت اجتماعی» و ایمن است؛ یعنی جایی که می‌توانیم ارتباط برقرار کنیم، لمس کنیم، صدا بشنویم و آرام بگیریم.
اگر در این چرخه بقا گیر کنیم، نه‌تنها بیمار می‌شویم، بلکه دیگر نمی‌توانیم به‌طور واقعی عاشق شویم، گوش بدهیم یا همدل باشیم.
پس یاد گرفتن تنظیم آمیگدالا و فعال‌سازی عصب واگ، یک مهارت حیاتی برای نجات روان، بدن و روابط ماست — مهارتی که هرکسی باید بخواند، بیاموزد و تمرین کند.
این متن دعوتی است برای خروج از حالت بقا و ورود به دنیای امنیت، عشق و ارتباط واقعی

روشهای کاربردی در مواجهه با خطر ،مهار آمیگدال

در لحظه‌هایی که صدای آژیر و انفجار، مغز و روان را فلج می‌کند، هیچ فرمانی نمی‌تواند آمیگدالا (مرکز ترس در مغز) را با منطق آرام کند. اما بدن، راه‌های قدیمی‌تر و عمیق‌تری بلد است: با نفس، با تماس، با ریتم، با جویدن و لمس ساده یک شیء کوچک. در بحران، زنده ماندن روانی یعنی بازگرداندن حضور به همین «الان»؛ یعنی به جای جنگیدن با مغز، به بدن تکیه کردن. همین تمرین‌های ساده، واگ را فعال می‌کند، سیستم ایمنی روانی را بیدار می‌کند، و اجازه می‌دهد زیر آتش، هنوز بگویی: «من هستم.»

عصب واگ قهرمان پنهان در دل بحرانها

عصب واگ پل زنده بین مغز و بدن، و کلید اصلی آرامش در بحران است؛ وقتی فعاله، ضربان قلب آرام، تنفس عمیق، گوارش روان و ذهن متمرکز باقی می‌مونن.
انسانی که واگ قوی داره، در دل بحران به جای فروپاشی، می‌تونه حضور قوی داشته باشه، درست تصمیم بگیره، و حتی مهربانی رو حفظ کنه.واگ به ما یاد می‌ده به جای جنگ و فرار، روی زانوی خود بایستیم و ریشه‌ای‌تر با زندگی روبه‌رو بشیم.
تقویت واگ یعنی تمرین آرامش، تنفس، و بازگشت به خود، نه وابستگی به عوامل بیرونی.واگ همان نیروی درونی‌ای است که ما را در طوفان‌ها، پایدار نگه می‌دارد.

کمالگرایی،مادر ِ همه ی بیماریها

۱۹ خرداد, ۱۴۰۴ دکتر پرویز علی وردی 0

کمال‌گرایی شاید در نگاه اول فضیلت به‌نظر برسد، اما در واقع می‌تواند ریشه‌ی بسیاری از رنج‌های پنهان و آشکار ما باشد. اگر یاد بگیریم به جای “کامل بودن” ، بتدریج “کامل شدن” را تمرین کنیم، آنگاه زندگی برایمان نه میدان مسابقه، بلکه بستری برای تجربه، رشد، خطا و لذت خواهد بود.

شخصیت وفادار

۱۶ اردیبهشت, ۱۴۰۴ دکتر پرویز علی وردی 1

☯ «به خاطر تو اینجا هستم، می‌تونی روی من حساب کنی»
این جمله  نمایانگر هسته‌ی اصلی  افرادیست که به #شخصیت_وفادار معروفند

تیپ وفادار (The Loyalist)، شخصیتی است پر از تردید اما بسیار مسئول، وفادار و محافظت‌گر.
آن‌ها به دنبال امنیت، اطمینان و پشتیبانی هستند و ذهنشان دائماً در حال اسکن تهدیدهای احتمالی است.
-این افراد که به  تیپ ۶ شخصیتی معروفند معمولاً بین شک و اعتماد در نوسان‌اند؛ از یک سو ممکن است به قدرت‌ها یا افراد مقتدر وابسته شوند و از سوی دیگر، به آن‌ها شک کنند.
آن‌ها دو وجه دارند:
تیپ ۶ ترسو (phobic) که به‌دنبال پناه و اطمینان است.
تیپ ۶ مقابله‌گر (counter-phobic) که با ترس‌هایش می‌جنگد و گاهی حتی به دل خطر می‌زند.

سئوال و جواب در باره میرتازاپین

۵ مرداد, ۱۴۰۱ دکتر پرویز علی وردی 204

میرتازاپین(mirtazapine) یک داروی ضدافسردگی جدیده که مانند داروهای جدید میزان سروتونین مغز(serotonine) را افزایش میده ولی بر خلاف اونها خواب و اشتها رو بهم نمیریزه و بیقراری ابتدایی رو نداره
این دارو علاوه بر اثر نشاط آوری دوتا ویژگی خاص هم داره:یک خواب اور خوب و قویه که حتی جلوی خواب (کابوس)دیدن رو میگیره؛دوم اینکه در افراد بی اشتها و لاغر موجب افزایش اشتها و وزن میشه
همچنین در افراد مضطرب و بیقرار و نیز در کسانیکه با داروهای دیگه دچار افت میل جنسی شدند قابل تجویزه